14 Νοεμβρίου, 2025
Πολιτική

Δένδιας υπέρ του δικαιώματος διερεύνησης του Πάνου Ρούτσι

«Με εκφράζει η αρχική μου θέση»

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας επανέλαβε και διευκρίνισε τη στάση του σχετικά με τον πατέρα του θύματος της τραγωδίας των Τεμπών, Πάνο Ρούτσι, δηλώνοντας πως ο κάθε γονιός έχει το απόλυτο δικαίωμα να αναζητήσει την αλήθεια για τον θάνατο του παιδιού του. Στην πρώτη δημόσια τοποθέτησή του στη Βουλή το μεσημέρι της Πέμπτης ο κ. Δένδιας είχε πει χαρακτηριστικά «Έχουμε παιδιά, δεν διανοούμαι πως μπορεί να μην ικανοποιηθεί (το αίτημα)», εκφράζοντας με έμφαση την ανθρώπινη διάσταση του ζητήματος. Αργότερα, ωστόσο, προχώρησε σε διευκρινίσεις και αποσαφήνισε ότι δεν κατανοεί την κριτική προς την κυβέρνηση όταν πρόκειται για διαδικασίες που άπτονται της δικαιοσύνης, σημειώνοντας πως εάν η εκταφή και οι τοξικολογικές εξετάσεις ήταν κυβερνητική πράξη, η κυβέρνηση θα διέτρεχε ευθύνες.

Αργά το βράδυ ο κ. Δένδιας επανήλθε, απαντώντας σε σχετικές αναφορές της βουλευτού Ζωής Κωνσταντοπούλου, και τόνισε ότι εξακολουθεί να ταυτίζεται με την αρχική του τοποθέτηση περί δικαιώματος διερεύνησης από τους γονείς: «Ο κάθε πατέρας, ο κάθε γονιός σε αυτήν τη τραγική ώρα στη ζωή του έχει κάθε δικαίωμα, απόλυτο δικαίωμα, να διερευνήσει οτιδήποτε κρίνει και θέλει για τον θάνατο του παιδιού του». Η δήλωση αυτή ήρθε αφού στο κοινοβούλιο η κ. Κωνσταντοπούλου είχε υπογραμμίσει πως ο κ. Δένδιας «δεν δίστασε να πει το αυτονόητο, το απολύτως ανθρώπινο», επισημαίνοντας ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί σε έναν πατέρα το δικαίωμα να μάθει την αλήθεια για το παιδί του.

Παράλληλα, η βουλευτής κατήγγειλε «ψευδολογίες» σχετικά με δημοσιεύματα περί αιτήματος για αναβολή της εκταφής, προσθέτοντας πολιτικό τόνο στη συζήτηση. Στο παρασκήνιο, η αντιπαράθεση αναδεικνύει την ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα στην ανάγκη για πλήρη και ανεξάρτητη δικαστική διερεύνηση και στην κοινωνική απαίτηση για διαφάνεια και άμεση απάντηση από τις αρχές. Η δημόσια συζήτηση γύρω από τον κ. Ρούτσι και την απεργία πείνας του, που συγκινεί και κινητοποιεί, φέρνει στο προσκήνιο όχι μόνο το ατομικό δικαίωμα των γονέων αλλά και το ευρύτερο ζήτημα της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τα θεσμικά όργανα και τη δυνατότητα των αρχών να διασφαλίσουν μια γρήγορη, δίκαιη και τεκμηριωμένη απάντηση.