Ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα της βίας που μαστίζει την περιοχή των Άνω Λιοσίων καταγράφηκε τα ξημερώματα της Κυριακής, όταν σημειώθηκε ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ μελών της κοινότητας των Ρομά, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ενός άνδρα στην κοιλιακή χώρα. Το περιστατικό, που έλαβε χώρα λίγο πριν τις 5 το πρωί, φέρεται να ξεκίνησε από παρεξήγηση, όμως εξελίχθηκε γρήγορα σε ένοπλη αντιπαράθεση.
Οι κάτοικοι της περιοχής, έχοντας συνηθίσει πλέον στην ένταση, κάνουν λόγο για σχεδόν καθημερινές ριπές πυροβολισμών, που έχουν μετατρέψει τις γειτονιές τους σε «ζώνες φόβου». Όπως καταγγέλλουν, η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, με τη χρήση όπλων να είναι συχνό φαινόμενο ακόμη και μέσα σε κατοικημένες περιοχές.
Ο κ. Νίκος, κάτοικος της περιοχής, περιγράφει τη δική του εμπειρία: «Βρήκα μια σφαίρα στην αυλή μου. Αν ήμουν έξω εγώ ή κάποιο από τα παιδιά, θα μας είχε πετύχει. Δεν είναι δυνατόν να φοβόμαστε ακόμα και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι». Πολλοί είναι αυτοί που βρίσκουν ίχνη από πυρά – κάλυκες ή σκάγια – στις πόρτες, στα παράθυρα ή στους εξωτερικούς χώρους των σπιτιών τους. Η απειλή, όπως τονίζουν, δεν περιορίζεται στη νύχτα· αντίθετα, τα περιστατικά βίας εκδηλώνονται χωρίς περιορισμούς, ακόμη και τις πρωινές ώρες.
Μια καθημερινότητα υπό καθεστώς τρόμου
Στις μαρτυρίες των κατοίκων αποτυπώνεται η εικόνα μιας περιοχής που δοκιμάζεται από την αδυναμία εφαρμογής του νόμου. Η χρήση ναρκωτικών, η οπλοκατοχή και οι έκνομες συμπεριφορές έχουν παγιωθεί ως μέρος της καθημερινής ζωής. «Ακούσαμε πυροβολισμούς, τρέμουμε κάθε φορά. Τα σκάγια φτάνουν μέχρι την εξώπορτα», λέει ένας άλλος κάτοικος. Άλλοι περιγράφουν την ύπαρξη ενός «σιωπηρού καθεστώτος», με συγκεκριμένες ομάδες να επιβάλλουν τη δική τους εξουσία ανεξέλεγκτα.
Η αστυνομική παρουσία, σύμφωνα με τους κατοίκους, είναι αποσπασματική και ανεπαρκής για να αποτρέψει ή να καταστείλει τα φαινόμενα αυτά. Συχνά, οι αστυνομικές επιχειρήσεις περιορίζονται σε πρόσκαιρες εφόδους χωρίς ουσιαστικό αποτύπωμα στην ασφάλεια της περιοχής.
Οι επιπτώσεις από αυτή την παρατεταμένη κατάσταση δεν είναι μόνο υλικές ή σωματικές. Ο ψυχολογικός αντίκτυπος στους μόνιμους κατοίκους είναι βαθύς. Πολλοί βρίσκονται αντιμέτωποι με το δίλημμα να μείνουν ή να φύγουν. Όσοι έχουν τη δυνατότητα, εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να αποχωρήσουν από την περιοχή. Όμως για πολλούς άλλους, η μετακόμιση δεν αποτελεί εφικτή επιλογή λόγω οικονομικής δυσπραγίας ή οικογενειακών δεσμεύσεων.
Η κ. Κατερίνα διηγείται την απόφαση του αδελφού της: «Έχει τρία κορίτσια, μικρές σε ηλικία. Πούλησε το σπίτι και έφυγε. Δεν άντεχε άλλο το φόβο». Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι αρκετοί γείτονες βιώνουν καθημερινά την ίδια αγωνία, εγκλωβισμένοι σε μια ζώνη που έχει χάσει τη συνοχή και τη λειτουργικότητά της.
Έκκληση για παρέμβαση
Το τελευταίο περιστατικό έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά σειρά παρόμοιων επεισοδίων που έχουν σημαδέψει τα Άνω Λιόσια, επιτείνοντας το κλίμα ανασφάλειας. Οι κάτοικοι ζητούν από τις αρχές να αναλάβουν άμεση δράση και να προχωρήσουν σε μόνιμες, ουσιαστικές παρεμβάσεις. Επιθυμούν την επιστροφή της έννομης τάξης και τη δημιουργία ενός πλαισίου συνύπαρξης με όρους ασφάλειας και ισονομίας.
Η αίσθηση εγκατάλειψης και η διαρκής απουσία αποτελεσματικής κρατικής παρουσίας εντείνουν την αίσθηση αποκλεισμού. Για τους πολίτες των Άνω Λιοσίων, η ασφάλεια έχει πάψει να είναι αυτονόητο δικαίωμα – κι έχει μετατραπεί σε αίτημα που ακόμη εκκρεμεί.
