Το ζήτημα της αξιοπιστίας των δημοσκοπήσεων επανέρχεται στο προσκήνιο, καθώς πληθαίνουν οι φωνές που εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις για τη μεθοδολογία και τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα πρόσφατα γκάλοπ.
Σε μία από τις τελευταίες μετρήσεις —ανεξαρτήτως της εταιρίας που τη διενήργησε— καταγράφεται άνοδος της Νέας Δημοκρατίας κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες, φτάνοντας στο 29,7%. Ωστόσο, προκαλεί ερωτήματα το ποιο γεγονός ή πολιτική εξέλιξη θα μπορούσε να δικαιολογήσει αυτή την ενίσχυση του κυβερνώντος κόμματος μέσα σε ένα διάστημα περίπου 50 ημερών, από τις 11 Σεπτεμβρίου έως σήμερα.
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, καταγράφεται άνοδος της δύναμης και για άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως το ΠΑΣΟΚ, η Πλεύση Ελευθερίας, το Κίνημα Δημοκρατίας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ταυτόχρονη ενίσχυση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης δημιουργεί ερωτήματα ως προς τη συνέπεια των μετρήσεων και την ερμηνεία της μετακίνησης ψηφοφόρων.
Αντίθετα, πτωτική τάση εμφανίζουν κόμματα που ανήκουν είτε στον ευρύτερο δεξιό χώρο είτε στις εξωκοινοβουλευτικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις, όπως η Ελληνική Λύση, η Φωνή Λογικής, η ΝΙΚΗ, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25. Το γεγονός ότι αυτή η πτώση αφορά σχηματισμούς που εκφράζουν διαφορετικές ιδεολογικές τάσεις, αλλά έχουν κοινό χαρακτηριστικό την κριτική στάση απέναντι στο πολιτικό κέντρο, δεν περνά απαρατήρητο.
Στο ίδιο γκάλοπ, καταγράφεται πως το 62% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν θα πρέπει να επιστρέψει στη Νέα Δημοκρατία, ενώ την ίδια στιγμή το 53% των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος δηλώνει θετικά διακείμενο απέναντι στην πολιτική μεταγραφή του Ανδρέα Λοβέρδου.
Παράλληλα, το 79% των πολιτών δηλώνει αγανακτισμένο απέναντι σε χρόνιες παθογένειες του πολιτικού συστήματος, όπως η διαφθορά, η διαπλοκή, τα επαναλαμβανόμενα σκάνδαλα, οι ανεκπλήρωτες προεκλογικές υποσχέσεις, η απουσία έμπνευσης από τους πολιτικούς αρχηγούς, αλλά και η ανησυχία για ενδεχόμενη υποχωρητικότητα στα εθνικά θέματα.
Η φαινομενικά αντιφατική εικόνα που προκύπτει από τα ποσοστά και τα ευρήματα, δημιουργεί την εντύπωση μιας κοινωνίας που εκφράζει ταυτόχρονα δυσαρέσκεια και ενίσχυση προς το υπάρχον πολιτικό σκηνικό. Το ζήτημα της ερμηνείας και της εγκυρότητας των δημοσκοπικών μετρήσεων παραμένει ανοιχτό, σε μια περίοδο όπου η πολιτική ρευστότητα είναι εμφανής και οι πολίτες εμφανίζονται να διατηρούν στάση επιφυλακτική και συχνά αντιφατική απέναντι στις εξελίξεις.
