Με αόριστες υποσχέσεις και καθυστερημένα μέτρα επιχειρεί η κυβέρνηση να διασκεδάσει τις εντυπώσεις σχετικά με την ακρίβεια στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια,” δήλωσε ο Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Βασίλης Κικίλιας, σε τηλεοπτική εμφάνιση στην εκπομπή “Καλημέρα Ελλάδα” του ΑΝΤ1, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τις αστοχίες στον έλεγχο των τιμών και τις ανεπαρκείς κυβερνητικές παρεμβάσεις.
Παρά την εκρηκτική αύξηση 38% στα εισιτήρια από το 2017 μέχρι το 2024, η κυβέρνηση αρκέστηκε σε μια δήθεν “γενναία” μείωση των λιμενικών τελών, χωρίς να τολμήσει να παρέμβει ουσιαστικά στην αγορά, φοβούμενη το πολιτικό κόστος ή αντιδράσεις από τις εταιρείες. Οι εξαγγελίες περί “μειώσεων έως 32%” στην οικονομική θέση έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την εμπειρία των πολιτών, οι οποίοι συνεχίζουν να πληρώνουν υπέρογκα ποσά για βασική μετακίνηση στα νησιά.
Η δικαιολογία της γεωπολιτικής αστάθειας στη Μέση Ανατολή χρησιμοποιείται ως άλλοθι, προκειμένου η κυβέρνηση να προετοιμάσει το έδαφος για περαιτέρω αυξήσεις, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη με γενικόλογες αναφορές σε πετρέλαιο, νταλίκες και… το Στενό του Ορμούζ.
Ο Υπουργός προειδοποίησε με στόμφο, ότι δεν θα ανεχτεί αισχροκέρδεια – την ώρα που η αγορά λειτουργεί σχεδόν ανεξέλεγκτα, με τις μεγάλες ακτοπλοϊκές να κρύβονται πίσω από προσχηματικές προαγορές καυσίμων και να διαμορφώνουν τις τιμές όπως τις βολεύει. Οι “απειλές” περί ελέγχων από Επιτροπή Ανταγωνισμού και Υπουργείο Εμπορίου παραμένουν στα χαρτιά, με τους καταναλωτές να μην βλέπουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Αναφορικά με τις αυξήσεις στα εισιτήρια των φορτηγών, η κυβέρνηση υποβαθμίζει τις επιπτώσεις, ισχυριζόμενη ότι δεν μετακυλίεται το κόστος στην αγορά – την ώρα που όλοι γνωρίζουν ότι οι αυξήσεις στις μεταφορές χτυπούν άμεσα το ράφι. Και ενώ οι ακτοπλοϊκές συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, οι απειλές για “πρόστιμα βροχή” παραμένουν υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.
Στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής, η παρέμβαση του Υπουργού διολισθαίνει σε αναλύσεις γεωστρατηγικού πανικού, χρησιμοποιώντας την παγκόσμια αποσταθεροποίηση ως πολιτικό σωσίβιο για να δικαιολογηθεί η έλλειψη σχεδίου. Επικαλείται κρίσεις, πιθανές εμπλοκές δυνάμεων, πυρηνικές διαπραγματεύσεις και το Ιράν, προσπαθώντας να μετατοπίσει τη συζήτηση μακριά από την ακρίβεια και την αδυναμία κρατικής παρέμβασης.
Όσο για την άμυνα, ο Κικίλιας επιχειρεί να αποπροσανατολίσει για άλλη μια φορά, ανακατεύοντας τη γεωπολιτική κατάσταση, τη στάση της Τουρκίας και την ανάγκη για εξοπλισμούς, σε μια προσπάθεια να υπενθυμίσει πως… “κάτι κάνουμε”, χωρίς όμως να δίνεται καμία σαφής απάντηση στο γιατί τα βασικά αγαθά και οι μεταφορές συνεχίζουν να επιβαρύνουν δυσανάλογα τους πολίτες.
