Μπροστά στο αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει το διαχρονικό πρόβλημα με τις αγροτικές επιδοτήσεις, ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστας Τσιάρας, ανακοίνωσε την πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στη δημιουργία μηχανισμού ανάκτησης των χρημάτων που έχουν δοθεί παρανόμως σε παραγωγούς. Παράλληλα, ωστόσο, αναστέλλονται οι πληρωμές σε παραγωγούς που δραστηριοποιούνται στη βιολογική μελισσοκομία και κτηνοτροφία, οι οποίοι ανέμεναν την καταβολή των ενισχύσεών τους έως τα τέλη Ιουνίου.
Ο Υπουργός παραδέχθηκε ότι τα προβλήματα που έχουν ανακύψει είναι γνωστά εδώ και χρόνια, χωρίς ωστόσο να έχει υπάρξει ουσιαστική αντιμετώπισή τους. Όπως σημείωσε, το Υπουργείο επιχειρεί τώρα να προχωρήσει σε εκκαθαρίσεις, σε μια προσπάθεια επίλυσης των δυσλειτουργιών που έχουν προκύψει στην κατανομή των επιδοτήσεων.
Ο ΟΠΕΚΕΠΕ, ο οργανισμός που είναι επιφορτισμένος με τη διαχείριση εκατομμυρίων ευρώ σε αγροτικές ενισχύσεις, παραδέχεται ότι μέχρι πρότινος λειτουργούσε χωρίς τεχνικό σύμβουλο, χωρίς οργανωμένο πληροφοριακό σύστημα και με ελλιπές προσωπικό, γεγονός που εμπόδιζε την υλοποίηση ουσιαστικών ελέγχων. Η μέχρι τώρα λειτουργία του χαρακτηριζόταν από «προσωρινές λύσεις» και απουσία συστηματικής εποπτείας.
Κατόπιν εντολής του Πρωθυπουργού, το Υπουργείο προσπαθεί να καλύψει τις ελλείψεις με την πρόσληψη 100 εργαζομένων μέσω του ΟΑΕΔ. Η κίνηση αυτή εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης, χωρίς, ωστόσο, να αντιμετωπίζει τη ρίζα των προβλημάτων.
Σε ό,τι αφορά τις δηλώσεις βοσκοτόπων, το Υπουργείο αναγνώρισε πως για χρόνια γίνονταν καταχωρίσεις χωρίς την ύπαρξη ζώων, βάσει νομοθεσίας που είχε θεσπιστεί από το ίδιο το κράτος. Η ευθύνη για τα Διαχειριστικά Σχέδια μεταφέρεται πλέον από τις Περιφέρειες στο Υπουργείο, ως αποτέλεσμα της διαπίστωσης ότι το αποκεντρωμένο σύστημα διοίκησης απέτυχε να λειτουργήσει αποτελεσματικά.
Η ένταξη του ΟΠΕΚΕΠΕ σε καθεστώς επιτήρησης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσιάζεται ως μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία, ωστόσο στην πράξη καταδεικνύει την απώλεια ελέγχου από την πλευρά του κράτους όσον αφορά στη διαχείριση των ευρωπαϊκών ενισχύσεων. Την ίδια στιγμή, οι ευθύνες για τις δυσλειτουργίες αποδίδονται γενικά και αόριστα σε «πολυπαραγοντικά προβλήματα», χωρίς να κατονομάζονται πρόσωπα ή μηχανισμοί.
Το αποτέλεσμα είναι πως οι πραγματικοί παραγωγοί βρίσκονται αντιμέτωποι με καθυστερήσεις, διοικητικά εμπόδια και αβεβαιότητα ως προς τη λήψη των ενισχύσεων που δικαιούνται, μέσα σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης γραφειοκρατικής σύγχυσης.
