Η Δόμνα Μιχαηλίδου, Υπουργός Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής – ναι, της οικογένειας, αυτού του θεσμού που υποτίθεται πως οφείλει να προστατεύει – αποφάσισε αντί να ασχοληθεί με τις πραγματικές πληγές της κοινωνίας να κάνει… κοινωνική φιλοσοφία για τις υψηλές τάξεις. Αντί να βρίσκεται δίπλα στις οικογένειες που παλεύουν κάθε μέρα, εμφανίζεται ως γκουρού σχέσεων σε κλειστά clubs των Αθηνών, όπου το νέο «προοδευτικό» trend είναι να συζητάς αν η μονογαμία ταιριάζει στο 2025 ή αν πρέπει να την ξεφορτωθούμε μαζί με τα παλιά στολίδια.
Και πού αλλού θα γινόταν αυτό; Στο House of NYNN, το ιδιωτικό club που στεγάζεται στο πρώην Hilton και σήμερα αυτοσυστήνεται ως το κρησφύγετο των «εμπνευσμένων ανθρώπων»: influencers, startup επιχειρηματίες, life-coaches, wellness experts, όλοι μαζεμένοι να πίνουν mocktails και να αναλύουν τα υπαρξιακά του σύγχρονου ανθρώπου – τον οποίο, φυσικά, ουδέποτε έχουν συναντήσει έξω από το Instagram. Εκεί, ανάμεσα σε μίνιμαλ καναπέδες και premium συνδρομές, η υπουργός αναρωτιέται αν είναι αναχρονισμός το να είσαι μονογαμικός. Ενώ, κάπου έξω, στον χαρακωμένο ρεαλισμό της ελληνικής καθημερινότητας, μια «κλασική» οικογένεια με μαμά-μπαμπά-παιδιά πασχίζει να τα βγάλει πέρα.
Αλλά τι περιμένει κανείς; Η προοδευτικότητα της κυρίας Μιχαηλίδου είναι πια brand. Δεν είναι η πρώτη φορά που μας αντιμετωπίζει ως καθυστερημένο λαό που χρειάζεται εκσυγχρονιστική πειθαρχία. Και κάθε φορά που διαφωνούμε μαζί της, μας ζωγραφίζει ως μια νέα Σοβιετία που εχθρεύεται την πρόοδο.
Και τώρα, η τελευταία της «αναζήτηση»: η μονογαμία. Την ώρα που οι ελληνικές οικογένειες προσπαθούν να καλύψουν τα φουσκωμένα τιμολόγια της ΔΕΗ, να βρουν σχολείο που δεν στάζει από την οροφή και να μεγαλώσουν παιδιά σε μια χώρα με δημογραφικούς δείκτες υπό κατάρρευση, η υπουργός ποζάρει στην Oasis – τη χρυσή όαση του Ilisian – και οργανώνει φιλοσοφικές συζητήσεις για το αν τελικά χρειάζονται δύο για να χορέψεις το ταγκό ή αν το πλήθος των συντρόφων συμβάλλει στο… personal growth.
Την ώρα που η κοινωνία βουλιάζει στις ανισότητες, εκείνη συζητά περί «better choices» και «emotional freedom», λες και μιλάει για επιλογή yoga retreat και όχι για έναν θεσμό που στηρίζει τον κοινωνικό ιστό. Και ενώ οι περισσότεροι Έλληνες μετράνε τα ευρώ στο σούπερ μάρκετ και αναρωτιούνται πώς θα φτάσουν στο τέλος του μήνα, η υπουργός ασχολείται με την «απελευθέρωση» από τις δεσμεύσεις του γάμου.
Αναρωτιέται κανείς: διορίστηκε υπουργός Οικογένειας για να προωθήσει την αποδόμηση της οικογενειακής ζωής; Για να μας πει ότι η μονογαμία είναι… προαιρετικό αξεσουάρ; Μήπως το επόμενο panel του House of NYNN θα είναι «Πολυγαμία και Δημογραφική Αναγέννηση»; Ή ίσως ένα workshop με θέμα «Πώς να μοιράσεις σωστά την περιουσία σου σε πέντε συντρόφους και τρία ημί-παιδιά»;
Και αν θέλουμε πραγματικά να αγκαλιάσουμε το πνεύμα της εποχής, ας το πάμε μέχρι τέλους: «Η απιστία ως μοχλός οικονομικής ανάπτυξης μέσω αύξησης των διαζυγίων». Γιατί όχι;
Η ελληνική κοινωνία, όμως, έχει άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Εδώ, η μονογαμία δεν αντιμετωπίζεται ως vintage μόδα των ’90s. Είναι δεσμός, υπόσχεση, κοινή πορεία. Είναι κομμάτι της ψυχικής ενότητας ενός γάμου που χτίζεται με κόπο, με κοινές θυσίες, με δεμένη καθημερινότητα – όχι με συζητήσεις σε lounge bars κάτω από φίλτρα soft lighting.
Γη καλεί Δόμνα: εκεί έξω οι οικογένειες δεν χρειάζονται θεωρίες ευελιξίας σχέσεων. Χρειάζονται πολιτικές στήριξης, προστασίας, αξιοπρέπειας. Κι αν η μονογαμία για κάποιους είναι «παλιά μόδα», για την ελληνική κοινωνία είναι ακόμα ο ιστός που κρατά όρθιο αυτό το σπίτι που λέγεται πατρίδα. Δεν είναι αναχρονισμός, αλλά θεμέλιο.
