Το μέγεθος της απάτης σοκάρει ακόμη και τους πιο έμπειρους αστυνομικούς. Πάνω από 7 εκατομμύρια ευρώ, χιλιάδες θύματα σε όλη τη χώρα, δεκάδες –αν όχι εκατοντάδες– εμπλεκόμενοι που δρούσαν σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, και στο επίκεντρο μια πρώην αθλήτρια με συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες και ο αδελφός της. Η πολυεπίπεδη αυτή σπείρα παρουσιαζόταν ως ΔΕΔΔΗΕ, ως λογιστές, ως υπάλληλοι υπηρεσιών, ως άνθρωποι “εκ των έσω” που τάχα είχαν πρόσβαση σε διαδικασίες, ελέγχους και προθεσμίες που κανείς πολίτης δεν μπορούσε να αγνοήσει. Η τεχνική τους ήταν απλή: πανικός, πίεση, ψευδής εξουσία. Και το αποτέλεσμα καταστροφικό.
Οι διάλογοι που έχουν καταγραφεί είναι αποκαλυπτικοί. Η αθλήτρια και ο αδελφός της μιλούν σαν δύο άνθρωποι που ζουν μέσα στη ρουτίνα μιας παράνομης καθημερινότητας, όπου τα χρήματα πρέπει να “μπαίνουν”, να “περνάνε”, να “καθαρίζουν”, να βρίσκουν διαδρομές. «Να σου βάλω λίγο στην κάρτα να πατήσεις αποδοχή;» ακούγεται να λέει ο αδελφός της σε μια από τις συνομιλίες. «Η δικιά μου έχει κολλήσει… δεν περνάει». Σαν να συζητούν για μια μικρή καθημερινή εξυπηρέτηση και όχι για ενέργειες που συνδέονται με μία από τις μεγαλύτερες απάτες των τελευταίων ετών.
Ο αδελφός της, σύμφωνα με την έρευνα, ανήκε στο τμήμα εισπρακτόρων του επιχειρησιακού κέντρου της σπείρας. Το “ταμείο” λειτουργούσε με πλήρη οργάνωση, με τα μέλη να επικοινωνούν αδιάκοπα, να ρυθμίζουν ποιος θα παραλάβει τι, πώς και πού. «Άμα δώσω στην αδερφή μου μετρητά μπορεί να μου βάλει από σένα για να μην φαίνονται στην κάρτα μου; Είναι μαύρα», ακούγεται να λέει σε ένα από τα ηχητικά. Ο επικεφαλής των εισπρακτόρων του απαντά με την άνεση ανθρώπου που κάνει αυτή τη δουλειά κάθε μέρα. Οι διάλογοι αυτοί δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας: δεν επρόκειτο για μια αυθόρμητη συμμετοχή, αλλά για οργανωμένο ρόλο.
Σε φωτογραφίες-ντοκουμέντο που έχουν καταγράψει οι αρχές, ο αδελφός εμφανίζεται να φτάνει σε μία ακόμη ληστεία. Το ύφος των συνομιλιών με τον υπαρχηγό σοκάρει με την ελαφρότητα: «Το τσιμπήσαμε το διχίλιαρο;» λέει ο υπαρχηγός γελώντας. «Ναι», απαντά ο αδελφός. «Μπράβο αγόρι μου! Στον κόπο μας είναι αυτό». Η κυνικότητα μιας οργάνωσης που έκλεβε σε μερικά λεπτά όσα κάποιοι αποταμίευαν σε δεκαετίες, ξεδιπλώνεται χωρίς καμία προσπάθεια συγκάλυψης.
Την ίδια ώρα, στο φως έρχονται μαρτυρίες θυμάτων που καταδεικνύουν πόσο ευάλωτοι μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι όταν απειλούνται δήθεν από κρατικούς ελέγχους. «Με πήρε κάποιος τηλέφωνο, υποδυόμενος τον λογιστή μου», λέει μια γυναίκα. «Μου είπε ότι είναι η τελευταία μέρα που πρέπει να δηλώσουμε αν έχουμε ρευστό χρήμα στο σπίτι. Είχα κάποια για ώρα ανάγκης. Μου είπε ότι πρέπει να τα δηλώσουμε και να τα φωτογραφήσουμε». Λέξεις που υπό άλλες συνθήκες θα έμοιαζαν εντελώς παράλογες, ακούστηκαν πειστικές μέσα στο άγχος της στιγμής.
Σε λίγα λεπτά, ένας “υπάλληλος” χτύπησε το κουδούνι. Με μια φωτογραφική μηχανή στα χέρια, έπαιξε τον ρόλο του ανθρώπου που “καταγράφει” το περιεχόμενο του σπιτιού. «Τα φωτογράφισε, τα έβαλε η ανιψιά μου στο γραφείο και μετά τα έφερε πάλι στο τραπέζι. Για μια στιγμή βγήκε η ανιψιά μου, και ο άνθρωπος τα μάζεψε και έφυγε». Ο νεαρός με τα κοντά παντελόνια και το ανασκουμπωμένο πουκάμισο εξαφανίστηκε πριν ακόμη οι άνθρωποι στο σπίτι καταλάβουν τι έχει συμβεί.
Η δράση του αδελφού της αθλήτριας όμως δεν περιοριζόταν στην Ελλάδα. Σε άλλη συνομιλία, βρίσκεται στην Ιταλία, έχοντας στην κατοχή του 17.000 ευρώ. Προσπαθεί να βρει άτομο ιταλικής υπηκοότητας για να του παραδώσει τα χρήματα μετρητά και να του καταθέσει ισόποσο σε τραπεζικό λογαριασμό, ώστε να αποφύγει τον έλεγχο. «Δεκαεφτά κάπα;» τον ρωτά ο συνομιλητής του. «Ναι. Μπορούμε ή όχι;» Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: «Με τίποτα». Η αγωνία του να βρει τρόπο «να φανεί καθαρό το ποσό» αποδεικνύει πως τα χρήματα της σπείρας έπρεπε διαρκώς να μετακινούνται και να “ξεπλένονται”.
Το επιχειρησιακό κομμάτι της οργάνωσης λειτουργούσε σαν δίκτυο που μπορούσε να εξαπλωθεί σε όλη την πόλη μέσα σε λίγα λεπτά. Θύμα στο τηλέφωνο, συνεργός στο κατώφλι, χρήματα στην τσέπη του διαρρήκτη, εξαφάνιση πριν υπάρξει η παραμικρή αντίδραση. Αλλά το πιο ανησυχητικό κομμάτι ήταν οι συζητήσεις για «κάστινγκ θυμάτων». «Μήπως δουλέψουμε και Εκάλη; Εκεί έχει πολύ χρήμα», ακούγεται να λέει ο επικεφαλής των εισπρακτόρων. Οι περιοχές επιλέγονταν με βάση το οικονομικό προφίλ, αλλά και τις “ευκολίες διαφυγής”: «Είναι όλο δάσος και δεν έχει κάμερες», λέει. Η συζήτηση για το αν η Φιλοθέη ή η Εκάλη έχει περισσότερα σημεία παρακολούθησης θυμίζει στρατηγικό σχεδιασμό, όχι δράση ευκαιριακών απατεώνων.
Σε άλλο σημείο, ο αδελφός ζητά ένα πιο γρήγορο μηχανάκι. «Το δικό μου πάει με εβδομήντα… δεν πάει». Η οργάνωση, όπως φαίνεται, δεν άφηνε τίποτα στην τύχη: ούτε την ταχύτητα διαφυγής.
Καθώς η υπόθεση προχωρά, σήμερα απολογούνται ο αρχηγός, ο υπαρχηγός και τα μέλη –24 άτομα συνολικά– που κατηγορούνται για συμμετοχή στη δομή. Αύριο σειρά έχουν η αθλήτρια και ο αδελφός της. Οι αρχές αναζητούν τον πλήρη κύκλο των συνεργών, καθώς οι καταγεγραμμένες συνομιλίες δείχνουν δίκτυο πολύ μεγαλύτερο από τους 24 συλληφθέντες. Την ώρα που τα θύματα αυξάνονται, η κοινωνία προσπαθεί ακόμη να κατανοήσει πώς μια τόσο οργανωμένη και θρασύτατη επιχείρηση κατάφερε να δώσει την ψευδαίσθηση της νομιμότητας και να αρπάξει σε λίγους μήνες όσα κάποιοι αποταμιεύουν σε ολόκληρη τη ζωή τους.
