Παρά τις πανηγυρικές δηλώσεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Κωστή Χατζηδάκη, για ένα «πρωτοφανές» σχέδιο ύψους 3,7 δισ. ευρώ, η πραγματικότητα για τη Δυτική Μακεδονία απέχει δραματικά. Η απολιγνιτοποίηση εφαρμόστηκε βεβιασμένα και χωρίς σχέδιο ουσιαστικής υποστήριξης των τοπικών κοινωνιών, προκαλώντας μαζική ανεργία, ερήμωση της αγοράς και απόγνωση στους επιχειρηματίες.
Οι εμπορικοί σύλλογοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου με επιστολές απελπισίας προς τον Πρωθυπουργό, ενώ χαρακτηριστική είναι η αναφορά τους πως το μόνο που τους απομένει είναι να «κρεμάσουν τα κλειδιά στην πλατεία Συντάγματος». Αυτή είναι η «δίκαιη μετάβαση» που υπόσχεται η κυβέρνηση;
Πίσω από τις δηλώσεις για σχέδια, ΣΔΙΤ, data centers και έργα, κρύβεται η οδυνηρή καθημερινότητα μιας περιοχής που αισθάνεται προδομένη, αφού από «ενεργειακή καρδιά» της χώρας μετατράπηκε σε εγκαταλελειμμένο τοπίο. Οι 2.500 θέσεις εργασίας που υπόσχονται να δημιουργηθούν δεν αρκούν για να καλύψουν το κοινωνικοοικονομικό κενό δεκαετιών, ενώ η απορρόφηση των κονδυλίων είναι αργή, αποσπασματική και συχνά με έλλειψη διαφάνειας.
Είναι πρόκληση να μιλάμε για ανάπτυξη, την ώρα που τοπικά νοσοκομεία λειτουργούν υποστελεχωμένα, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα μαραζώνουν και οι νέοι μεταναστεύουν. Το «πρόγραμμα της Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης» θυμίζει περισσότερο πολιτικό προπέτασμα καπνού, παρά ουσιαστική στρατηγική επανεκκίνησης μιας περιοχής που σήκωσε για δεκαετίες το ενεργειακό βάρος της χώρας.
Ο απολογισμός είναι σκληρός: μεγάλες υποσχέσεις – μικρά αποτελέσματα. Η δυσαρέσκεια στη Δυτική Μακεδονία μεγαλώνει. Και το ερώτημα παραμένει: πόσο ακόμα θα καλύπτονται τα αδιέξοδα με επικοινωνιακά τεχνάσματα;
